Vorige week zaterdag was het rustdag. Het ideale moment voor een deugddoende douche én om contacten te leggen met de andere teams in het basiskamp. Kwestie van gegevens uit te wisselen en te bekijken waar we kunnen samenwerken. Zondag gingen we verder in gesprek met het team van ‘7 Summits’. Met hen hebben we sowieso al een nauwer contact. Wij gebruiken niet alleen hun internet, we delen ook onze weersvoorspellingen. Samen kwamen we tot de conclusie dat rond 12 à 13 mei het beste weervenster zou liggen om onze acclimatisatie af te werken. Maandag 8 mei was een nieuwe gewone rustdag. Ondertussen werden de voorspellingen steeds rooskleuriger. Dinsdag gingen we een paar keer over en weer van ons plekje in het basiskamp naar dat van het 7 summits-team voor verder overleg. Op basis van de laatste voorspellingen werkten we twee scenario’s uit. Volgens het eerste zouden we van 11 tot 13 mei naar boven gaan, in het tweede van 12 tot 14. Daags daarna hakten we de knoop definitief door: donderdag 11 mei zouden we opnieuw onze stijgijzers aantrekken.
De volgende ochtend gingen we dus opnieuw de berg. Dit gaat me steeds beter af. De eerste keer deed ik er nog 8,5 uur over om tot in kamp 2 (6600 m) te komen, daarna 6,5 uur en nu stond ik daar na 5,5 uur. Een teken dat mijn acclimatisatie effect heeft. Helaas trok ’s nachts de wind aan en dat liet zich voelen. ’s Morgens vertrokken we niet alleen een uur later. Wat volgde was de zwaarste klimdag tot nog toe. Het kostte me de volle 10 uur om kamp 3 (7300 m) te bereiken. Op deze hoogte is het klimwerk over al die rotspartijen slopend. Ik was niet de enige die afzag. Verschillende klimmers hadden nog meer tijd nodig. Zelfs de Sherpa’s hadden last. Die nacht deelde ik de snel en slecht opgezette tent met de andere teamleden. Toch slaagde ik er in om enkele uren te slapen.
Gisteren daalde ik rustig af naar het basiskamp terwijl ik onderweg enkele andere klimmers kruiste die op weg waren naar de top. Ook mijn acclimatisatie is nu afgerond en dat vóór 15 mei. Dat is exact hoe ik het gehoopt had. De volgende keer dat ik naar boven trek, is het dus helemaal naar boven. Mijn les van afgelopen week? Het stuk tussen kampen 2 en 3 is loodzwaar. Daar zal ik bij mijn toppoging rekening mee moeten houden. Maar dat zijn zorgen voor later, want nu is het tijd voor recuperatie en wachten tot de voorspellingen een geschikt weervenster aangeven. Ik brand alvast een kaarsje voor de weergoden om me rond 19 à 20 mei ter wille te zijn.