Na de uitgestelde vlucht vorige keer verliep deze week alles ongeveer volgens plan. Van Biratnagar was het vorige zaterdag een pittige rit van 12 uur lang naar Num. De laatste gemotoriseerde verplaatsing. Vanaf zondag begon de trekking naar het Makalu Basecamp. Van Num – dat op 1500 meter ligt – stegen we op vijf dagen tijd 3400 meter naar het Hillary Basecamp (4900 m). Omdat we de twee laatste stukken op één dag deden in plaats van twee konden de vertraging weer inlopen. Zaterdag trokken we van het Hillary Basecamp naar het echte Basecamp (5600 meter) waar we vandaag een rustdag hielden. Ik ben tevreden hoe het allemaal loopt. Fysiek ben ik in orde en mijn waarden zijn beter dan vorige keer. Mijn zuurstofsaturatie is zelfs nog niet onder de 90% gezakt. Ook over het team ben ik tevreden. We zijn met 3 westerlingen, 3 Sherpa’s en twee mensen voor de keuken. Het zijn stuk voor stuk toffe mensen, goede klimmers en fysiek sterk. We zijn dus klaar om er in te vliegen.
Maar niet zonder de traditionele Pudhja te houden. Dat is een spirituele ceremonie waarbij een voorspoedige beklimming van de berg gevraagd wordt. Voor de Sherpa’s is dit een belangrijk moment. Die ceremonie staat voor morgen gepland zodat we de dagen daarna met gerust gemoed de berg op kunnen. Het is nog een beetje onder voorbehoud maar de weerberichten zien er voorlopig goed uit. Deze week zou ik – zoveel jaar na de aardbeving – voor het eerst terug stappen op Makalu moeten zetten. Ik hoop zeker kamp 1 te halen en met een beetje geluk stoten we door naar kamp 2. En wie weet, kunnen we daar zelfs slapen. Fingers crossed!
